Kuerzkritiken, oder sou (13)

Skyfall. Nodeems de leschte Bond mech iwwerhaapt net matgerappt hat (et ass bis dato den eenzege Film, bei deem ech aus Langweil am Kino agepennt sinn), war ech net onbedéngt presséiert fir mer dee Neien unzedoen. Dem Craig säi Bond gefält mer net, mä ech krut verséchert deen neie Film wier gutt. En ass net aussergewéinlech schlecht, an en ass besser wéi de leschten, mä gutt? Nee, dofir ass de Plot an den Twist um Schluss vill ze einfach virauszegesinn (trotz, oder vläit grad wéinst, den onzielege Lächer an der Story). De Javier Bardem kämpft mat engem schlechten Skript, d’Judi Dench dierf bësse mat ronderëm lafen an d’Bondgirl leeft 90% vum Film just am Büro ronderëm (firwat dat sou ass, ass een “Twist” deen ee just zum Gaapse bréngt) an de Ralph Fiennes huet Krämpes net total ënnerfuerdert erauszegesinn. Deen neie Q huet mer gefall, och wann ech mer gewënscht hätt e géing e bësse méi maachen wéi op ee grousse Bildschierm ze kucken. Als Bond Fan muss een de Film wahrscheinlech gesinn hunn, anerwäerts verpasst een wierklech net vill. 2.5/5

De Rouille Et D’Os. “Rust and Bone” heescht deen hei, an wat d’Iwwersetzung ugeet ass dat och dat Eenzegt wat geklappt huet, well d’Ënnertitelen ware grauenhaft. Mä als Lëtzebuerger huet ee mat Franséisch jo generell kee Problem – an de Film ass wierklech immens. Ech hunn “Amour” nach net gesinn, mä “De Rouille Et D’Os” hätt d’Palme d’Or verdéngt gehat. De Genre vum Film ass schwéier festzeleeën, well och wann et am Trailer wéi eng Liebesgeschicht ausgesäit, ass et keng. Et sinn zwee Charakteren, deenen hier Liewen sech duerch Zoufall kräizen an, well se keen aneren hunn, sech géigesäiteg duerch hier respektiv Tragedien droen. D’Art a Weis, wéi d’Léift (an domatter mengen ech net eng romantesch, well et ass souvill méi) tëscht deenen zwee entsteet ass esou realistesch, dass et richteg vill wéi deet. Et ass en tour de force fir d’Marion Cotillard an de Mathias Schoenaerts – an e Film, deen een onbedéngt muss gesinn hunn. 5/5