Ech hunn de läschte Freideg méi iwwer d’Welt a mech geléiert ewéi a gudd zwanzeg Joër Edukatiounssystem, an an deem engen Dag méi interessant Leit kennengeléiert ewéi jemols virdrunner. Engersäits gouf et vill gratis Téi a Kaffi, währendeem een sech konnt mat anere Konferenzgänger ënnerhalen an Visitekaarten austauschen. Et waren eng Rei Firmen do, Fontdeck zum Beispill a PayPal, Advertising Firmen, an och Microsoft (déi d’Gedrénks gesponsert hunn). Ironescherweis stoung ech beim Microsoftstand am Längsten an hu mech mat engem vun den IE9 Entwéckler ënnerhalen. Soll ech iech emol eppes verroden? Den IE9 gesäit verdammt gäil aus – e kann esouguer CSS3 an HTML5. An e kann et wierklech, déi Demoen déi ech gewise krut waren duerchaus impressionant. Et war och erfrëschend ze héieren, dass Microsoft eng vill méi rational Astellung zu Flash huet an net blann drop schléit ouni driwwer nozedenken. HTML5 kann nämlech bei wäitem net alles wat Flash och mat Video kann. An nodeems ech de neien Windows Phone gesinn hunn (deen de nächste Februar soll erauskommen) kann ech nëmme soen, deen géing ech mer éischter kafen ewéi den iPhone.
Zu de Spriecher: si waren allesamt genial. Den John Gruber hunn ech e bëssen ustrengend fonnt, well en sech déi ganzen Zäit hannert dem Laptop verstoppt huet an säin Thema The Auteur Theory of Design zwar interessant war, mä en d’Hallschent vun der Zäit gebraucht huet fir z’erklären vu wat e finalement géing schwätzen. Trotzdem: den John Gruber!
D’Samantha Warren huet esou interessant iwwer Typefaces geschwat, dass esouguer deem Läschten dierft dono kloer gewiercht sinn, dass et ni egal ass wéi eng Schrëft ee benotzt. D’Hannah Donovan huet e Concert gespillt a mat Hëllef vu Mozart a Beethoven erklärt wat de Sënn an Zweck vun Improvisatioun ass. Den James Bridle, deen ech perséinlech net kannt hunn, war fir mech dann eng Revelatioun. En huet iwwert Wikiracing geschwat an iwwer Historiographie – en Thema, mat deem ech mech wierklech guer net auskannt hunn, mä wat extrem faszinant ass an iwwer dat ech elo wuel nach méi wäert liesen. Den David McCandless huet ee Virtrag gehalen mam Title “Information is Beautiful” deen et och bei TED (a leider enger staark gekierzter Fassung) gëtt. An um Enn… Ja! De Star. De Moment wou jiddfereen am Publikum säin iPad ewech geluecht huet, geklappt, geruff, gepaff gouf. Et war ewéi wann den Trent Reznor den Johnny Cash op d’Bühn geholl hätt fir mat em zesummen Hurt ze sangen. De Merlin Mann. Kerning, Orgasms & Those Goddamned Japanese Toothpicks war den Titel vu sengem Virtrag, an deem et drëm goung wat ee Nerd ass, dass jiddfereen am Sall een ass, a firwat d’Welt Nerds brauch.
Wësst der wat? Ech hunn mech nach ni esou verstanen gefillt ewéi ënnert all deene Leit. Net, dass ech mech net géing akzeptéiert fillen am Liewen. Mä hei waren e puer honnert Mënschen, déi genau esou sinn ewéi ech. Déi Saache gesot hunn, déi mech direkt ugesprach hunn. Esou, ewéi wann ech selwer gesot hätt. An dat war ee Gefill, dat besser ass ewéi all Drog. An ech gi mer dee Kick garantéiert d’nächst Joer nees sichen.
D’Spriecher (eng Foto vum Marty Neumeier feelt, well ech mer do nach net sécher war op ech dierft Fotoe maachen):
Brendan Dawes
Samantha Warren
David McCandless
Hannah Donovan
James Bridle
John Gruber
Tom Coates
Merlin Mann
Leave a Reply