Eternal Sunshine of the Spotless Mind
Wéi laang deen elo schon hei ronderem louch ouni dass ech mech iwwerwonnen krut en mer endlech unzekucken wees ech net, mee et ass vollbruecht. Wierklech héich waren meng Erwaardungen un de Film net, weder den Jim Carrey nach d’Kate Winslet zielen zu menge Favoriten an d’Synopsis huet mech och net wierklech emgeworf. Zwee Leit déi d’Erennerung uneen läschen loossen an sech trotzdeem erem aneneen verléiwen. Dat kléngt verdammt kitscheg. Dass et dat net ass, konnt ech mer schon denken wéi de Chris et virun e puer Méint als säi Lieblingsfilm déklaréiert huet (mäin Androck ass jiddefalls, dass de Chris Ahnung vu Filmer huet), also hunn ech mer de Film dann awer emol eragezunn.
Fänke mer mat deene Saachen un, déi mer gefall hun:
– De Film ass net chronologesch. E fänkt kuerz firum Schluss un, geet dann an d’Mëtt vun der Geschicht, weist dann duerch dem Joel seng Erennerungen den Ufank an spréngt dann erem op den Schluss zeréck. Mir gefaale Filmer déi dem Zuschauer net déi ganz Handlung virknaen, mee wou ee muss iwwerleen wou ee grad an der Geschicht drun ass.
– Den Jim Carrey huet säi Charakter glaawwürdeg eriwwerbruecht. Den Joel war mer vun der éischter Szen un sympathesch: de mysteriéisen, inspiréirende Charakter iwwer deen een well méi wessen.
– D’Erennerungen sinn herrlech opgebaut, an et ass traureg matzerliewen wéi den Joel verzweifelt probéiert iergendeng Erennerung un d’Bezéiung ze retten.
– Kamera, Schnëtt a Cinematographie sin exzellent.
– D’Dialoger si staark.
– D’Art a Weisen wéi duergestallt gett, dass eng Erennerung geläscht gett ass genial.
– Déi Szen am chinesesche Restaurant mam Voice-Over vum Joel ass absolut immens.
Dann déi Saachen déi mer manner gefall hun:
– D’Clementine nervt relativ séier, et ass direkt beleidegt an huet sou eng blöd ech-well-dat-also-kréien-ech-dat-soss-bass-du-een-Idiot-an-ech-haassen-dech Astellung (z.B. déi Szen wou hatt dem Joel seet et wéillt ee Kand).
– Ech hätt e Film iwwer dem Kirsten Dunst säi Charakter méi intressant fonnt. Oder zumindest hätt e kéinnte méi ausgebaut gin, well en déi eigentlech intressant Fro stellt: wat geschidd, wann just ee vun deenen zwee Verléiwten sech d’Erennerung läsche léisst? Wat geschidd, wann déi Persoun dat erausfennt? Jo, dat gett an engem kuerzen Nierwestrang kuerz ofgehandelt. Jo, et gett och gewisen wéi den Jim Carrey an d’Kate Winselt reagéiren wann se erausfannen, dass se schon eng Kéier zesummewaren. Mee de Schluss ass mer zevill rosa Sonnenbrille und heile Welt. Si maachen also bei der zweeter Kéier alles richteg, ouni sech drun z’erenneren wat se bei der éischter Kéier falsch gemaach hun? Sorry, mee dat ass mer dann awer e bessen zevill irreal. Ursprünglech war et geduecht, dass déi zwee sech während den End Credits emmer erem géingen d’Erennerung uneneen läsche loossen, hätt ech méi realistesch fonnt.
– D’Logik vum Film huet mech irritéiert: wann den Carrey matkritt, wat ronderem hien geschidd während seng Erennerunge geläscht gin, wisou enstin dann keng nei Vernetzungen an d’Bezéiung gett net geläscht? Well soen, wann hien matkritt dass iergendee Kärel Ennerwäsch vu senger Frendin klaut, wisou kann en sech dono net drun erenneren, sou eng Frendin gehat ze hun, well déi Erennerung un d’Ennerwäsch gett net geläscht (si war während dem Mapping nach net existent, gett also net als relevant Erennerung während dem Läschen erkannt a bleiwt bestoen). Ech wees, ech denken zevill no. Mee sou Saachen irritéiren mech.
– Wisou kann den Joel sech trotz allem nach drun erenneren, dass en deen Zuch soll huelen?
– Wouhier wees d’Clementine, dass hatt soll do sin?
– De Film e puer Joër an d’Zukunft ze versetzen wier gudd gewiecht, well sou keeft een et net wierklech of, dass engem seng Erennerungen kennen punktgenau geläscht gin.
De Chris haasst mech elo bestemmt, mee: et ass alles an allem ee gudde Film, awer a mengen Aan leider kee Meeschterwierk. Gesin hunn soll een en trotzdeem.